หลังจากไปซื้อผลไม้ กับลุงคนหนึ่ง ชีวิตผมก็เปลี่ยน! จากหน้ามือ เป็นหลังมือ… เพราะคำพูดของลุงประโยคเดียว
แง่คิด….ของการ”ต่อราคา”
เรื่องนี้เป็นการพูดโต้ตอบ ระหว่างคนซื้อมะพร้าวน้ำหอมกับคนขาย
คนขายบอกราคามาว่า “30 บาท”
คนซื้อต่อราคา “เหลือ 15บาท แถมยังบอกว่าแพง!”
คนขายบอก “ขายให้ไม่ได้หรอก เพราะต้องปลูก และมายืนขายตากแดด ขายตั้งแต่เช้าต้นทุนมาก็มากกว่า 15 บาทแล้ว”
ในมือคนต่อราคามะพร้าวถือกาแฟคาร์ปูชิโน่ คนขายถามว่า กาแฟที่ดื่มราคาเท่าไหร่ เขาตอบว่า “150 บาท”
คนขายถามว่า “แล้วคุณต่อราคาเขาไหม”
คนซื้อบอกว่า “จะบ้าหรือนี่มันกาแฟมียี่ห้อ เขาไม่ต่อกันหรอก”
คนขายพูดว่า “กับคนรวย คุณไม่ต่อซักบาทเดียว แต่พอกับคนจน คุณกับต่อราคาถึง15บาท”
คนซื้ออึ้งไป…..!!!
ทำให้ผมกลับมาคิดต่อว่า
เพราะอะไรเราจึงต่อราคากับพ่อค้าจนๆที่ต้องยืนขายของกลางแดดร้อน…..แต่กลับไม่เคยต่อราคากับผู้ค้าที่ร่ำรวยตามห้างฯหรือภัตตาคาร
ทำไม? จึงต้องมาเอาเปรียบคนจนที่ต้องทำงานหนัก ยิ่งต่อได้….เอาเปรียบได้
ถ้าเราเป็นหนึ่งในคนที่ร่วมเอาเปรียบคนจนอยู่…
เราใช้จ่ายในห้างเป็นพันๆตามห้างฯและร้านอาหารหรู ๆ แต่ “ต่อราคาบาทต่อบาทกับคนจน” ซึ่งต้องทำงานหนักเลี้ยงตัวเองและครอบครัวของเขา….
#ฝากแง่คิดดีๆเพื่อเกื้อกูลคนที่ด้อยโอกาสทางสังคม…**เวลาซื้อของในห้าง-มินิมารท์ (เดินห้างทำเหมือนรวยทุกคน) ลองต่อราคาพวกเขาบ้างนะครับ อย่ามาต่อราคากับคนหาเช้ากินค่ำเลยคับ …แบ่งปันได้ก็แบ่งปันกันครับ
ขอขอบคุณข้อมูลจาก คุณสิบ ทหารราบ
แสดงความคิดเห็น